De Britse ontdekkingsreiziger David Livingstone schreef geschiedenis door de witte vlekken op de Afrikaanse landkaart in te kleuren. Livingstone verloor letterlijk zijn hart aan Afrika. Zijn hart ligt er nog steeds begraven.
Toen Dr. David Livingstone in 1841 in zuidelijk Afrika aan land ging, was de kaart van het continent nog een grote witte vlek. Het donkere hart van Afrika, zoals Europeanen het gebied tussen de Sahara en Zuid-Afrika noemden, was nog onontdekt. Zestig jaar later, toen Dr. Livingstone in zijn geliefde Afrika overleed, was de kaart ingekleurd.
Doodverklaard
De grote onderzoeker en ontdekkingsreiziger Livingstone werd na zijn dood ongekend populair in Engeland. Zijn levensverhaal had alle elementen van een boeiende geschiedenis: begonnen als arbeider in een molen, voordat hij geneeskunde studeerde. Daarna trok hij het avontuur tegemoet.
Hij werd zelfs een tijdlang doodverklaard, totdat hij springlevend werd gevonden door H.M. Stanley , die de beroemde woorden 'Dr. Livingstone, I presume?' sprak toen hij de ontdekkingsreiziger diep in de jungle ontmoette.
Missionaris
David Livingstone trok naar Afrika als missionaris. Al snel kreeg hij in de gaten dat hij weinig talent had voor het verspreiden van de evangelische boodschap. Hij bekeerde slechts één Afrikaan. Die had echter al snel spijt van zijn beslissing om zijn tweede vrouw te verlaten, waarna hij het christelijke geloof weer verliet.
Livingstone wilde het onbekende ontdekken. Hij geloofde dat Christianity, Commerce and Civilization voorspoed naar Afrika moesten brengen. De Brit was de eerste Europeaan die dwars door het continent trok, van Luanda aan de Atlantische Oceaan, tot Quelimane aan de Indische Oceaan.
Ontdekker Victoria Falls
Andere Europese expedities worstelden met de zware omstandigheden van de Afrikaanse jungle. Dr Livingstone reisde met slechts een paar dragers en onderhield goede contacten met de chiefs van de stammen langs de rivier.
En zo was Dr. Livingstone de eerste Europeaan die de Victoria Falls aanschouwde. Hij gaf de watervallen de naam zoals wij die nu kennen. De lokale bewoners kende de watervallen als Mosi-oa-Tunya, 'de rook die dondert.' Livingstone was zo onder de indruk dat hij de watervallen omschreef 'als van een schoonheid die door engelen wordt bekeken tijdens hun vlucht.'
Humeurig en gek
Tijdens zijn latere expeditie over de Zambezi-rivier kreeg Livingstone kritiek van zijn medereizigers. Hij kreeg het verwijt dat hij een slechte expeditieleider was, zeer humeurig en zonderling. Zijn persoonlijke arts dacht dat Livingstone 'misschien zelfs wel gek' was.
Met een volgende tocht wilde Dr. Livingstone de bronnen van de Nijl ontdekken. De reis was zwaar en één voor één verlieten zijn reisgenoten hem. Ze vertelden in de bewoonde wereld dat Livingstone was omgekomen. Bijna vier jaar lang hoorde niemand iets over zijn lot. In werkelijkheid was hij ziek geworden. Hij kon niets anders dan meereizen met de door hem zo verafschuwde slavenhandelaren.
Hart apart begraven
Henry Morton Stanley vond hem in Ujiji in 1871, nadat hij er door New York Herald op uit was gestuurd om Livingstone te vinden. De beroemde woorden 'Dr. Livingstone, I presume?' verschenen in een artikel van Stanley in de krant, maar het blijft een mysterie of ze ooit daadwerkelijk uitgesproken zijn.
Twee jaar later sterft Dr. Livingstone aan de oevers van Lake Bangweulu in het huidige Zambia in een klein vissersdorp. Toen het Britse rijk zijn lichaam wilde hebben, weigerden zijn nieuwe dorpsgenoten. Ze sneden eerst het hart eruit en zeiden: 'Jullie mogen zijn lichaam hebben, maar zijn hart hoort in Afrika.' Daar ligt het nu nog altijd begraven.